Loes Nijboer schrijft duistere jaren van zich af in eigen boek

WIERDEN – Je bent een onzekere puber en je groeit op in een wereld die je niet begrijpt, laat staan dat je jezelf ook maar enigszins begrijpt. Het overkwam Loes Nijboer uit Wierden. Inmiddels is ze 21 jaar en ligt die duistere periode in het recente verleden. Ze heeft haar angsten overwonnen en de gedachten uit die tijd aan het papier toevertrouwd in het boek ‘Ik weet het allemaal even niet (ik weet alleen dat dat oké is)’.

Loes straalt als ze de deur open doet. Het is zichtbaar duidelijk dat ze inmiddels goed in haar vel zit. Toch is het nog maar relatief kort geleden dat ze de wereld door een donkere bril zag. Ze weet dat ze niet de enige is die het allemaal even niet meer ziet zitten en mede daarom heeft ze het boek ‘Ik weet het allemaal even niet’ van de drukpers laten rollen. “Het zijn herkenbare situaties, ik heb het over angst en falen”, vertelt Loes. Maar ook de prestatiedruk vanuit een groep, depressieve gevoelens, een beroerde relatie en daaraan gekoppeld drugsgebruik en het uitlekken van ‘pikante foto’s’ komen aan bod. De rode draad in het boek is vooral het op zichzelf betrekken van alle ellende, met een tikkeltje zelfspot.

Met de overgang naar de middelbare school brak voor Loes de periode aan waarin ze zichzelf verloor. “M’n ouders lagen in scheiding, dat begreep als jonge puber ik niet en was vooral boos. Ik werd rebels. Ik stuurde via Snapchat onder druk pikante foto’s om bevestiging te krijgen dat ik er mocht zijn. Dat pakte totaal anders uit.” Het was het begin van een rollercoaster voor Loes. “Ik wist niet wie ik zelf was, kon niet van mezelf houden, dus laat staan van anderen...”

Drugs en feesten

Ze ziet de jaren die volgden, zo rond haar achttiende, vooral als een depressieve tijd. “Ik voelde vooral onmacht, had urenlange huilbuien en zag de wereld zwart in. Hoe het zo ver heeft kunnen komen? Ik denk dat het vooral een opeenstapeling is van allerlei situaties waar je geen grip op hebt. Ik had een relatie, maar we waren totaal verschillend. Ik woonde in die tijd vooral bij hem en leefde meer zijn (studenten) leven dan mijn eigen. Veel feesten, maar ook drugsgebruik. Dat drugsgebruik is iets wat shockerend kan zijn, dat begrijp ik. Maar het wordt onder jongeren zo veel meer gebruikt dan we denken en weten. En niet alleen maar ‘om stoer te doen’, soms ook vanuit pure wanhoop. Ik hoop dat dit boek jongeren aan zet om te praten over je problemen.”

Tovenaar (coach)

Haar toenmalige vriend maakte het uit en zo brak de tijd aan om toch aan de slag te gaan met haar eigen leven. “Ik wilde alleen zijn en dat ook voelen. Dat werkt wat mij betreft het beste. Je kunt wel continu mensen om je heen hebben, maar dan kom je nooit tot jezelf. Ik leerde veel van dit soms belachelijk ingewikkelde leven, maar wat ik vooral leerde is dat ik het zelf vaak zo ingewikkeld maakte. Dankzij Herman, ik noem hem mijn tovenaar (coach), kan ik aan mezelf werken. Ik heb ontzettend veel aan hem gehad en hij heeft me geleerd om vragen aan mezelf te stellen. De lichamelijk klachten die ik had verdwenen gelukkig ook weer... al die psychische problemen hebben ook uitwerking op je fysieke gesteldheid.”

Betere versie

Door zichzelf te accepteren werkt Loes nu aan een betere toekomst. De zon schijnt weer en er is een toekomstvisie. “Ik studeer aan de Academie voor Popcultuur in Leeuwarden en ben daar aan het tweede jaar begonnen. Het schrijven van het boek wilde ik altijd, maar had nu een stok achter de deur om het ook te doen. Het begon als een schoolproject. Via het boek werk ik ook aan een betere versie van mezelf. Ik heb gedachten opgeschreven en situaties beschreven. Het was echt heel eng om te doen en het uiteindelijk te delen: wat vindt iedereen er van en is het wel goed genoeg? Ik kan maar één conclusie trekken, jaag je droom na en trek je minder van anderen aan!”

Herkenning

Het schrijven van het ‘Ik weet het allemaal even niet’ ging haar redelijk makkelijk af. Het boek is geen doorlopend verhaal, maar omvat drie hoofdstukken met elk weer stukjes uit haar dagboek, gedichtjes, korte verhaaltjes, foto’s en inzichten. “Het moet vooral voor herkenning zorgen bij iedereen die het leest. En niet zozeer alleen jongeren, maar ook ouderen. Iedereen leeft met angsten. Je bent niet de enige. Het is een boek over serieuze en soms zware thema’s maar humor is belangrijk, heb ik geleerd. Daarom bevat dit boek veel zelfspot en knipoog-momentjes.”

Jongeren bereiken

Loes heeft geen last van haar roerige verleden. Ze kan het niet terug draaien en had het ook niet willen missen. “Het heeft me zelfbewust gemaakt, al ken ik mezelf nog steeds niet hoor haha. Ik ben nog steeds wel eens angstig en zoekende, maar die hele donkere tijd ligt achter me. Wat ik nu wil is mijn verhaal overbrengen. Dat doe ik met dit boek, al weet ik dat de doelgroep die ik wil bereiken – de jongeren – niet allemaal even snel een boek zullen pakken. Toch hoop ik dat ze het boek ergens zien liggen en er even doorbladeren. Om de doelgroep op een andere manier te bereiken heeft Loes ook een podcast: Levenspraat. Hierin gaat ze met Sanne Plaatsman de diepte in over alledaagse thema’s. Toch kan ze met schrijven haar verhaal het beste overbrengen, vindt ze zelf.

Signeersessie

‘Ik weet het allemaal even niet (ik weet alleen dat dat oké is)’ is deze zomer verschenen. Het boek omvat 240 pagina’s en is onder andere voor 24,99 euro online verkrijgbaar en bij boekhandel Reterink in Wierden onder ISBN 9789083259109. Bovendien is er op zaterdag 1 oktober een signeersessie in de boekwinkel aan de Stationsstraat in Wierden. Loes is dan om 15.00 uur in de winkel om het boek van een persoonlijke noot te voorzien.