Historische Kring Wederden
ColumnsHerfst
Koole nächte, waarme daage,
Dan is den haarfst zo woondermooi.
De kleur’n komt dan op de blaare,
De bloom’n staot in letst’n tooi.
Het wodt now stil in bos en veeld,
Het leew’n wodt er meender.
De spreukskes wodt now weer verteeld
Duur d’ oalders an heer keender.
De witte wiewe gaot now weer
Met lange newel-sliert’n.
Ze daanst en zweeft al op en neer,
I’j zeet ze a van wiet’n.
De padd’nsteulkes in het bos
Met broene en rooie käpkes,
Dee kiekt niejplichtig oet ‘t mos;
‘t Is net ne parreplu met läpkes.
De ekkel valt weer op de groond
Rits, rats, zo duur de täkke.
‘n Kateker geet now weer in ‘t roond
En zoargt vuur kaole wekke.
Hee slept en spreenk van toog tot toog
Daor boaw’n in de dann’n.
Zien nust zit daor, ja dreug en hoog,
Den honger kan e bann’n.
Natuur geet zo zien eig’n gaank,
Dee steurt zich an gin meanske.
En lik het weenter ok wat laank,
‘t Wodt vuurjaor, ok in Eanske’.
Dan komt de ni’je blaedkes weer, .
Veurbi’j is keult’ en reeg’n.
Gin kaole haan en veute meer,
Wi’j hopt op ni’j ‘n zeeg’n.
* Uit de Twentse Taalbank; Dichter Hendrik Eitink bundel Waorum zo gow vergett’n?
