Historische Kring Wederden

De trainers van SVZW in de beginperiode

De eerste trainer van SVZW was een zekere De Boer en volgens Henk Timmerman was dat een strabante baas. “Onder die kerel moesten we erg veel lopen, blikskater nou!” Of hij nou politieman was of leraar lichamelijke opvoeding, die De Boer, dat weet Timmerman niet meer, maar hij kwam uit Enschede. Een goede conditie was ook al geen probleem omdat voor de uitwedstrijden de ?ets het normale vervoermiddel was. Freek Boers: “Dat kun je je nu niet meer voorstellen, maar het was normaal en het was eigenlijk hartstikke mooi.”

De Boer heeft SVZW één seizoen onder zijn hoede gehad en daarna nam Ab Reyne het heft in handen als speler/trainer, tot zijn vertrek naar Arnhem in 1952. Reyne heeft in de eerste vijf jaar van SVZW bijzonder veel voor de vereniging betekend, zowel bestuurlijk als speltechnisch. Er moet na hem een zekere Entjes zijn geweest die de spelers van het eerste team oefenstof toediende, maar in geen enkel officieel document komt ‘s mans naam voor. Vermoedelijk mocht de training ook geen naam hebben!

In de garage 

Er is nog in 1952 contact met een trainer die Analbers heet. Hij geeft eens per veertien dagen voetballes, op een dinsdagavond, want een wekelijkse training vindt het bestuur dan nog te prijzig. De spelers moeten zelf een bijdrage betalen voor de training. Er wordt in het winterseizoen gebruik gemaakt van het garagebedrijf van de heer Smit aan de Violenhoeksweg. Op den duur blijft Analbers weg, omdat er weinig animo bestaat voor de training van de kant van de spelers. Het is bestuurslid Van de Weerd die dan oppert dat niet trainen ook niet spelen betekent. Het bestuur gaat in zee met de Almelose politieman Leidekker, een atletiektrainer, die vanwege zijn functie geen geld mag aannemen. Het blijft echter een drama, zodat eind 1953 maar van bestuurswege wordt besloten niet meer te trainen. Iedereen traint voor zichzelf. Zonder een trainer is de macht van de destijds toch al zwaarwichtige ‘elftalcommissie’ onbeperkt. Dat geeft wekelijks problemen en het leidt tot fricties. Ab Eikenaar en Anton Poffers speelden in de jaren vijftig een dominante rol.

Aanmodderen

Het zou tot 1958 aanmodderen blijven. Er kwamen zelfs situaties voor dat spelers die op een bepaalde avond wilden trainen geen bal van de terreinbeheerder annex ballenbewaarder kregen omdat die beste man daar de zin niet van kon inzien. Het is nu niet meer voorstelbaar, maar daar werd avonden lang over vergaderd. Idem dito voor het aanwijzen van wedstrijdleiders.

Om de haverklap bedankten er ook spelers die ontevreden waren en leden van de elftalcommissie die hun zin niet kregen. Het heeft allemaal wel iets schattigs, maar het bestuur zal er in die dagen een beste kluif aan hadden gehad. Zelfs duvelstoejager Eikenaar heeft eens uit pure frustratie bedankt. Natuurlijk keerde hij snel terug. Zijn evenknie Poffers bleef soms weken weg omdat hij het niet meer zag zitten. Ook hij bond uiteraard later in. Want het waren stuk voor stuk mensen die niet buiten de club konden. De jongens van Brunsman dreigden eveneens regelmatig met vertrek. Dat gebeurde soms op heel bijzondere gronden. Zo liet Jan Brunsman in 1956 het bestuur weten dat hij als lid van SVZW wenste te bedanken ‘om reden dat het te ver fietsen is’. Spitsvondig was hij wel. Vanzelfsprekend kwam Brunsman op dit besluit terug...

Uit ‘Grös vretn’ door Han Pape.

De expositie over 75 jaar SVZW is tot en met 4 november op woensdag, donderdag en vrijdag te bezoeken van 14.00 tot 17.00 uur, en op zaterdag van 13.00 tot 16.00 uur. Adres: Appelhofdwarsstraat 2, Wierden.